Biz bu çocuğu yapamadık arkadaşlar.Tipi falan güzel allaha şükür ama çocuğumla evlenicek değilim zaten,nasıl olsa her anne gibi çirkin de olsa ben onu güzel sanıcaktım(bilmiyorum belki de tanıyanların arasından şu anda bizimkinin tipini düşünüp bana gülenler de olabilir tabi, bu da bi ihtimal).Ama huyunun güzel olmadığını kendi evladın da olsa anlıyosun işte.Ya tam dedik, 2 yaş sendromu bitti, ne güzel bi kaç ay rahat geçti,arada olan arızaları da e o kadar da olucak canım çocuk bu dedik,üstünde durmadık ama adam son dönemlerde yine çığrından çıktı.Delicesine küsmeler ve huysuzlanmalar içinde sürekli.Bi de ben zaten hiç trip mrip çekemeyen insanım,hayatta en nefret ettiğim insan tripli insandır, işte istemediğin ot burnunda bitiyo.Daha ne oldu demeye kalmadan bir "hıh" sesi eşliğinde kollarını kavuşturup,burnunu havaya dikip uzaklaşıyo adam.Eskiden iyi kötü neden küstüğünü anlıyodum, şimdi gözümün üstünde kaşım var diye mi küsüyo,3 gün önce salladığım parmak mı aklına geliyo nedir anlamıyorum ki.Evde küstüğünde valla ne yalan söyliyim, oh biraz bi susar da kafa dinlerim diye ilgilenmiyorum,"küsmek kötü bi hareket annecim, biz birbirimize küsmüyoruz,konuşarak anlaşıyoruz,madem küstün salona git,küsmen bitince gelirsin" diyorum.Bi taşla iki kuş, bi kere tribal insan bence evlat olsa sevilmez ki buyrun söz konusu olan evlat ve bu durumdayken sevilmiyor.Ayrıca araştırmalarıma göre yaptığım hareket doğru ve son olarak da biraz sessizlik yahu!Ama adam gidiyor diğer odaya,rahat vericek değil ya,bakıyor ki ilgilenen yok,bu sefer yan odadan başlıyor seslenmeye "hııh".Benden hala tepki yok."Hııııııh".Senden hıhsa benden de ı-ıh anasını satiim.Bu sefer gelip kapı önünde dikiliyor "hııııııh".Ay hani küsücektin de rahat edicektik iki dakka, böyle hıh hıh diye diye iyice bi sinir bozucu oluyor sapık gibi yani bu sesler nedir ya?Bi de dışarda küsmesi de tehlikeli olmaya başladı,parkta oynuyo mesela,bir süre sonra "hadi gidelim" diyorum,sen misin diyen,ne ara salıncaktan attın kendini aşağı da hıııh eşliğinde koşmaya başladın?Kalıcak bi arabanın altında, töbe yarabbim,sokakta olmuyor tabi öyle küsersen küs oh ben de mis gibi kafa dinlerim demek.Hadi ben başlıyorum tribalin peşinden koşmaya,bak işte hayatta büyük konuşmıycaksın.Nolursa olsun neticede kalkıp bana trip atan bi insanın peşinde hem duygusal hem de fiziksel olarak koşar hale düştüm mü?Düştüm.
Öyle böyle bir şekilde idare ediyoruz derken söylediğim gibi bu tavırlar kaprisler iyice arttı ve çekilmez hale geldi.Yetmezmiş gibi bi de yanına en ufak bir uyarıda (yemin ediyorum uyarı yani minicik, önüne bak düşüceksin tarzı falan) "benim hiç annem kalmadı artıııııııııııaaaaaaak" nidalarıyla sümük tükürük gözyaşları birbirine karışarak ağlama huyu eklendi.Ay kesicem kendimi,Femme'in hatunları gibi soyunup koşucam sokaklarda.Ya oğlum,benim hiç annem kalmadı ne demek, sen beni pazardan alıyordun da tezgah mı kapandı?İnsan gibi ağla bari.Beni sevmiyo musun artık de ne bileyim bana kızma de....Ay insan şüpheleniyo ,ben yokken, babasıyla başbaşayken falan bu evde neler dönüyo?Ne bileyim, belki de benden önce, aralarda gördüğü kimliği belirsiz bi kaç anneyi delirtip kaçırdı, ben de kızınca,allah şimdi bu da gidecek buyur işte kaldık sana annesiz diye mi paniğe kapılıyor?Ay bak şimdi,bu açıdan bakınca da iyice bi içim şişti.Aaa,ama dur,babam kalmadı diye ağladığına göre demek ki bu mantık doğru değil.Burdan da geldik yine bizim çocuğun mantıksız manasız konuşmasına.Yok, bu olmadı bu,huysuz yaptık biz bunu.Bi de insan karşısında "anneem kalmadııııeeeeeaaaa" diye ağlayan çocuğu avutamıyor da, ne diyim yani,oğlum bak en azından bi tane annen şimdilik cepte,delirtip olanı da kaçırma mı diyim?Ki bu cümle karşısında kurulabilecek en mantıklı cümle bu olur.Of,yazarken şişiyorum, bi de sabahın 6:30unda hortlayıp babasının işe gittiğini ya da gitmek üzere olduğunu anlayınca başlayan "benim babam kalmadıııııııeeeeaaaaa" ağlamaları var ki yani gerçekten biraz daha devam ederse atıcam kendimi pencereden.Birileri bu çocukların genetik kodlarına,bilinçaltlarına falan sabahları insanların daha bir tahammülsüz olduklarını,cinnete daha meyilli olduklarını ve ebeveynlerin de insan olduğunu bir şekilde işlemeli.Bi kere ben kendimi bildim bileli uyandırılmaktan nefret ettim, alarm sesinden nefret ettim ama hadi alarm çaldığında bile insan yatakta bi kaç dakka geriniyo falan yine bi hoşluk oluyo.Ben nasıl uyanıyorum sabahları?"benim babam kalmadııııeeeaaaaaaa".Üstelik de normal uyanmam gereken saatten takriben 1 saat önce.1 saat!!!Hay sesin babana da sana da, babayı bilmem ama böyle giderse zaten anne kalmıycak,o kesin.Ki zaten şu anda da sadece görüntü olarak varım,içim yavaş yavaş çürüyo.
Bu konuda bi fikri zikri olan varsa insaniyet namına bi işin ucundan tutsun.Biraz daha bu şekilde güne başlamaya devam edersem biraz sessizlik, biraz huzur uğruna evi barkı terk edip çöp konteynerlarında falan yatmaya başlıycam,düşünün artık halimi.Terrible two dur geçer dedik, horrible three dir olur dedik ama gerçekten bir fucking four a tahammülüm yok.Bakın şuraya yazıyorum, eğer bu çocuk biraz daha böyle devam ederse litaratüre "god damn 37" diye bi sendrom sokucam,ahanda dediydi dersiniz.
